Het KitzAlpBike festival is deze week al aan zijn twintigste verjaardag toe. Vorig weekend stond het Europees Kampioenschap enduro op de agenda. Vervolgens op woensdag een korte maar explosieve hillclimb met massastart, op zaterdagochtend alle marathons en ten slotte zaterdagnamiddag en zondag de XCO wedstrijden voor alle leeftijden. Het epicentrum van het evenement is de grote parking aan de voet van de Fleckalm Bergbahn.
De marathons starten allemaal samen om 8u ’s morgens. Eerst loopt het over de weg naar Brixen im Tahle, goed voor zeven snelle vlakke kilometers in peloton. Daar begint de eerste klim naar Choralpe, de top van de lift. De lift is gratis voor iedereen op de dag van de wedstrijd en dus staan er talloze supporters op de top (foto). Nadien daalt iedereen terug af naar de vallei en daar is een eerste splitsing.
Zo kan je kiezen voor één (medium distance – 36 km – 1000 hm), twee (medium plus distance – 46 km – 2000 hm), drie (extreme distance – 58 km – 2700 hm) of vier (ultra distance – 90 km – 3800 hm) lange Alpenbeklimmingen. Bovendien is het toegelaten om van je vooraf gemaakte keuze af te wijken en vroeger binnen te draaien of langer door te gaan afhankelijk van het gevoel van de dag. Stel je start met het idee om de extreme distance te volbrengen, maar je hebt er na twee reuze beklimmingen genoeg van, dan draai je af aan de medium plus splitsing en wordt je op die afstand geklasseerd.
Het is ook aangenaam dat de verschillende afstanden steeds lang gelijk lopen, zo heb je veel kans dat je iemand tegenkomt van hetzelfde niveau om het lange klimmen minder eenzaam te maken. Bovendien wordt je zo vrijwel nooit zwaar gehinderd door een biker van een andere afstand, want de bikers die rond je rijden zijn even sterk als jou, ook al rijden ze langer of minder lang. Leuk! De drie langste parcoursen eindigen allemaal met de beruchte Fleckalm trail. Deze is met 7 kilometer en een hoogteverlies van 1000 meter, de langste aangelegde mountainbike singletrail in Oostenrijk.
Bergop blijft de technische uitdaging beperkt tot extreem steile skipistes waarop je tussen de koeienvlaaien omhoog moet laveren. Qua afdalingen worden de technische bikers verwend. Dit is de Oostenrijkse marathon met het hoogste singletrack gehalte. Maar laat je niet vangen, in een afdaling van dik twintig minuten, kan je niet goedmaken wat je in een klim van bijna een uur verliest. Vooraan in de koers kiezen de meesten dus voor een hardtail 29er met bergverzet.
De marathonrijders hadden geluk, zaterdagochtend bleef het zo goed als droog. Dat was voor de crosscountryrijders wel even anders. Een enorme regenbui een tiental minuten voor de dames- en juniorenwedstrijd veranderde enkele afdalingen in bruine zeep glijbanen met talloze spectaculaire slippers tot gevolg. De wedstrijd bij de vrouwen werd gewonnen door Australisch kampioene Rebecca Henderson. Achter haar streden vier vrouwen voor de ereplaatsen, de tijdsverschillen waren klein en ze finishten als volgt: Kate Fluker, Lisa Mitterbauer, Githa Michiels en thuisrijdster Lisi Osl. Alice Pirard finishte als 9e in dit internationale deelnemersveld. Bij de mannen kregen we ware one-man-show van de Oostenrijker Kerschbaumer. Hij reed van bij de start aan de leiding en bouwde een mooie voorsprong uit. Door de 80% regel werden heel veel rijders vroegtijdig uit koers gepakt en slechts 14 rijders zouden alle acht de ronden afwerken. De Belgen Bart De Vocht en Jeff Luyten finishten knap op twee en acht. Multivan Merida biker Rudi Van Houts finishte als negende, Pieter Geluykens als 35e.
Tot slot: het Brixendal is een ideale regio om competitie of fietsen in de bergen te combineren met een vakantie voor het hele gezin. De meeste liften zijn dagelijks open en dus kan je met het gezin of vrienden genieten van een wandeling in de bergen, maar je kan ook gebruik maken van de liften om aan je daaltechniek te werken in de verschillende bikeparks.
