Jeroen van Eck werd afgelopen weekend Nederlands Kampioen e-MTB. Onderstaand lees je het opmerkelijke verhaal van Jeroen, zijn eerste kennismaking met de e-MTB en zijn onverwachte overwinning in een totaal nieuwe MTB-wedstrijdsport!
openingsfoto: © Gerard van Warmerdam
Nederlands Kampioen e-MTB
Voor het eerst in de geschiedenis van de e-MTB discipline was er afgelopen weekend een officieel NK. De elektrisch aangedreven mountainbike is in de breedte sport al bijna niet meer weg te denken en maakt nu zijn debuut in de wedstrijdsport.Met een open blik en vooral de insteek om ervaring op te doen stond ik aan de start. Dat ik later op de dag met de trui naar huis ging en ik de discipline erg leuk bleek te vinden was voor mij een verrassing.
Op een door Specialized beschikbaar gestelde e-MTB reed ik gisteren het eerste officiële Nederlands Kampioenschap e-MTB. Een succes bleek later op de dag. Toen ik na 60 minuten wedstrijd, waarbij ik met nog 20 andere e-MTB’ers over een 4-5 km lang mountainbike parkoers reed, de finish als eerste passeerde!
De discipline & regels
Hoe zit dat, hoor ik je denken. Een elektrische mountainbike wedstrijd?
Ja. Inderdaad, een 60 minuten durende wedstrijd op e-MTB’s waarbij uitdagende mountainbike parkoersen van 4-5 km overwonnen moeten worden. Om zo’n wedstrijd een eerlijk verloop te geven zijn er wel wat spelregels. Zo mag de motor niet meer dan 250W ondersteuning leveren en is de snelheid begrensd op 25 km/h. Zaken die voor en na de wedstrijd ook gecontroleerd worden.
Topsport of softsport?
Kan je dit dan nog wel (top)sport noemen als de motor het werk voor je opknapt? Ik was (net als velen) sceptisch maar om een objectief oordeel te kunnen vellen moest ik het eigenlijk zelf proberen. Dus nam ik de proef op de som en haalde ik vrijdag een Specialized S-works Turbo Levo e-MTB op.
De eerste meters op de e-MTB waren voor mij als wedstrijdsporter toch wat onwennig. Topsport is fysiek presteren en (elektrische) ondersteuning hoort daar niet bij. Ook de gedachtes; dit is een fiets voor luie mensen, 25 km/h is toch niet hard, zo’n e-MTB is veel te zwaar en lomp, je kan beter een crossmotor kopen etc. kon ik niet direct los laten. Jullie lezers zullen vast deze opsomming verder kunnen aanvullen bij het lezen van deze alinea.
Al snel kwam ik er achter dat ik mijn vooroordelen over boord kon gooien. Deels dan (daarover zo direct meer). Want bij het op de juiste manier inzetten van het extra vermogen van zo’n e-bike is het wel degelijk hard werken en fysiek inspannend. De toekomst zal gaan uitwijzen of deze discipline daadwerkelijk een plekje binnen de topsport kan veroveren. Potentieel is er in ieder geval genoeg!
Drie types rijders
Het gebruik van de e-MTB is mijns inziens op te delen in drie doelgroepen:
- De hobbyist, een doelgroep zoals velen hem zullen gebruiken: als fiets voor erbij met een groot fun gehalte. Lekker de benen ronddraaien en laten weten dat de motor vermogen moet leveren. Eerlijk is eerlijk, de fiets knapt dan het werk voor je op. Als je zelf zorgt dat je het voorwiel de kant op hebt staan waar jij graag heen wilt zullen er maar weinig obstakels zijn die niet overwonnen kunnen worden.
- Mensen met fysieke beperkingen: een geweldige manier om toch sportief bezig te zijn en plekken te bereiken waar men anders nooit zou kunnen komen.
- De wedstrijdrijder: een wereld waarin het gevecht met de elementen naar een nieuw niveau wordt getild. Mens en machine moet één zijn om het maximale rendement uit beide krachtbronnen te halen.
Mijn bevindingen
Laat ik beginnen met het uitspreken van mijn enthousiasme. Ik heb 60 minuten lang met een glimlach rond gereden. Die moest je wel even zoeken tussen het stof en de wagenwijd openstaande mond waarmee ik probeerde zoveel mogelijk zuurstof mijn lichaam in te krijgen.
Daarmee kom ik bij het eerste punt wat van belang is. De fysieke staat van de rijder. Die 25 km/h ondersteuning is leuk, maar op de vlakke stukken reed ik boven de 30 km/h en dan doet de fiets precies helemaal niks (behalve 20kg zwaar zijn). Bergop ondersteunt de motor maar zelf leverde ik nog altijd het meeste vermogen (bergop tussen de 400-600W). Dat zie je ook terug in de enorm hoge gemiddelde hartslag van 188 rond en een max. hartslag van 196 (dit zijn dezelfde waardes als bij een XCO-wedstrijd). Verder werden er 325 hoogtemeters overwonnen bij een gem. snelheid van 21,8 km/h en leverde ik 289 Watt NP over een wedstrijdinspanning van 57 minuten. De 700wh accu was dan ook bij de finish nog voor meer dan de helft vol.
De e-MTB discipline. Het spel tussen mens en machine, een geweldig hoge fun factor met fysiek een pittige inspanning!”
Jeroen van Eck
Dan is er nog een punt. Een dat zeker zo belangrijk is, de technische skills van de rijder in samenwerking met de fiets. De fietsen rijden immers even hard, het is dus op de technische stukken waar het verschil gemaakt moet worden. Met name in de bochten is veel winst te pakken. Krijg je het voor elkaar om tractie te houden, dan blijft de motor vermogen leveren en kom je er met meer snelheid uit. Ook op de technische afdalingen is verschil te maken. De motor doet dan immers niets en de renner die het snelst afdaalt pakt een paar meter.
Tot slot, de fiets zelf. Er is ontzettend veel ontwikkeling gaande in de e-bike wereld. Merken met veel budget voor technologische ontwikkeling en focus op deze markt plukken daar hun vruchten van. De verschillen zijn niet super groot maar wel merkbaar. Een juiste fiets kiezen zal niet rechtstreeks voor de overwinning zorgen, maar draagt zeker bij aan het resultaat en vooral het gebruikersplezier!
