Ford Epic Israël - the Ultimate Holy Land MTB Challenge

Durf uit je schulp te kruipen. Hans Planckaert (Rotwild-Zaes Team) nam tezamen met Wim Tollenaere deel aan de 6e editie van deze meerdaagse in Israël. Meer dan 500 teams waren ingeschreven voor deze 3-daagse marathonwedstrijd. De grootste groep bikers waren uiteraard de Israëliërs, maar ook heel wat buitenlanders vonden de weg naar dit mooie land. In totaal meer dan 25 nationaliteiten, waaronder ook enkele bikers van de Lage Landen (Githa Michiels, Hans Planckaert en Wim Tollenaere).

Wij arriveerden met rechtstreekse vlucht vanuit Brussels naar Tel Aviv, enkele dagen voor het grote evenement. En dat was wel aan te raden. Naast het tijdsverschil was de grootste factor het weer. Op dat moment van het jaar, was het daar ‘tropisch’ warm, met temperaturen tussen de 20 en 33 graden!

Datum van de race: 4-6 oktober. Je kon enkel als team deelnemen, en er werden vijf verschillende categorieën gevormd: elite, master, grand-masters, women en mixed.

De dag voor de koers werden we in een busje naar onze bestemming voor de wedstrijddagen gebracht: Race Village Yaarim Hotel, gelegen op een boogscheut van Jeruzalem. Voor de 3-daagse wedstrijd, was dit telkens onze vaste verblijfsplaats. De hotelaccommodatie was op en top professioneel en helemaal naar de wens van de bikers.

Race

Donderdag 4 oktober, vol zenuwen stonden we ‘s morgens al heel vroeg op het appel. De start was om 7 uur, dus we hebben vroeg het heel lekkere ontbijt genomen. Ook de volgende dagen zou dat het vaste ritueel worden. De eliterenners, UCI-riders, stonden vooraan geposteerd, en daarna was het gelijk aanschuiven, dus ‘first come, best place’. ’s Morgens was het nogal wat frisjes (zo’n 17 graden), maar al snel zou het (angst)zweet ons om de oren vliegen. Vandaag een ritje van 87 kilometer met 1850 hoogtemeters, misschien geen monsterrit, maar toch meer dan lastig genoeg. Na een korte asfaltstrook, stormde de meute richting het dorre, ruwere schotterpaden op. Al snel zagen we enkele valpartijen, en hier en daar lekke banden, door de vele scherpe stenen. Op een ruwere ondergrond was een ‘protection’-band dus geen overbodige luxe. Waar in de beginfase van het traject het accent op afdalen lag, kregen we het moeilijkste van de dag op het laatste voorgeschoteld door heel wat beklimmingen.

Tussendoor had een mooie singletrail, met wat grovere rotsblokken, onze aandacht gekregen. Op het parkoers wezen ook enkele gewapende soldaten ons de juiste rijweg aan. Door de warmte, en het vele klimmen, hadden we voor de eerste race day toch al wat behoorlijk calorieën verbrand. En wij als master-team, mochten al direct het 2e schavotje bezetten (op 101 masters-teams). De bevoorradingen onderweg, en bij de aankomst zijn top te noemen (sportdrank, water, thee, koekjes, fruit, bars, gels, …). En van service gesproken: fietsen kon je heel gemakkelijk met de hogedrukspuit reinigen. Of je bracht een bezoekje aan enkele fietsstanden, allemaal binnen handbereik. ‘s Namiddags was het de bedoeling dat we onze calorieënverbranding aanvulden. Het eet-en-drankbuffet: in één woord top. En ook het diner kon menig biker bekoren, de gerechten waren meer dan behoorlijk gevuld met heel wat lekkers: niet enkel pastagerechten, maar ook veel groenten, en lokale specials. Ook een vast ritueel, na het avondeten: de Award Ceremony en de Riders Briefing.

Queen-stage

De startorde gebeurde nu in verschillende boxen, dus hoe beter de ranking op de eerste dag, hoe dichter je je plaats kon innemen. Tijdens de queen-stage staat ons een rit van 98 kilometer en 2300 hoogtemeters te wachten. De eerste 20 kilometer kregen we hoofdzakelijk schotter, en die gingen in razend tempo voorbij. Daarna een langere, gelijk oplopende klim. Voor velen terug het wat kleinere verzet opzoeken. Halfweg het parkoers, een singletrail (zwarte pijltjesaanduiding). Iets over halfweg, dan opeens paniek bij ondergetekende: mijn rechterpedaal vloog van zijn as, en bleef aan mijn schoen hangen; Verdict: lagers stuk!! Dan beseffen dat er nog heel wat kilometers moesten gefietst worden: een ramp. Al bij al vielen de afdalingen nog reuze mee, niet al te technisch, en de laatste kilometers bleken zowat op hetzelfde traject te lopen als gisteren. Na heel wat gesukkel door de pedaalbreuk, konden we toch de dag super afronden. Tezamen met Wim haalde ik de overwinning binnen in onze categorie. Niet te geloven, en dit na een pechdag!

Laatste dag van de wedstrijd

Vandaag een uur langer slapen, en om 8 uur de start van de race. Op de laatste dag hebben we een route van 60,5 kilometer en 1350 hoogtemeters voor de boeg. De eerste 25 kilometer stof vreten en veel schotter, en dit vooral in dalende lijn. Het ging dan ook in een rotvaart vooruit. Ditmaal kregen we een toffe singletrail na een 10-tal kilometers. Deze dag was voor Wim zijn pechdag. Hij kreeg een leeglopende band, vlug wat lucht erbij, en de band hield toch wat zijn druk. Bijna halfweg begon dan het meer serieuzere klimwerk, de ene na de andere klim volgden elkaar op. Na 40 kilometer, hoorde ik mijn teammaat Wim wat krasselen met zijn versnellingen, zijn shifter begon wat tegen te stribbelen. Nog vijf kilometer biken, maar toen weigerde zijn shifter volledig dienst. We haalden toch heelhuids de finish. En dit als 2e master-team. Een meer dan behoorlijk resultaat.

Ford Epic Israël, een S1-stage race, met heel wat positieve aspecten. De organisatie wist in haar korte bestaan reeds een quasi-perfecte race op te zetten. De bepijling is voortreffelijk, de hotelaccommodatie is top. En de bevoorradingen, het eten in hotel: magnifique.

Parkoers: vooral veel schotter, wat ruwere ondergrond. En iedere dag zit er wel ergens een singletrail verwerkt. Het deelnemersveld ligt op een redelijk hoog niveau. Hardtail of fully-mtb. Beide kunnen, en het hangt ervan af wat je zelf verkiest. Ondergetekende reed met een Rotwild carbon 29-MTB, en voor mij voldeed dat ruim aan mijn eisen.

Special Guest of the Israël Ministry of Tourism

20 Bikers mochten zich alle geluk toe-eigenen. Zij waren op uitnodiging van het Ministerie van Toerisme, en konden alzo een rijk gevuld toeristisch programma meemaken. Ook wij waren bij de gelukkigen! Het begon al met de ontvangst aan de luchthaven. Een vertegenwoordigster van het Ministerie van Toerisme kwam ons oppikken. En zo werden we gebracht naar een toch wel mooi hotel. Maandag 1 oktober, onder deskundige begeleiding van een gids, konden de uitverkorenen onder de bikers genieten van een tour in Jaffa, en de belangrijkste bezienswaardigheden van de streek. De volgende dag werd het bezoek toegespitst op Tel Aviv, een stad met rond de 425.000 inwoners, met een rondrit doorheen de vele mooie specials die het stadsgedeelte te bieden had.

Voor de mensen die op woensdag aankwamen, werd Jeruzalem in the picture gezet, deze stad met toch een 950.000 inwoners, en met een 5000 jaar oude geschiedenis, had heel wat in petto. Zo keken we onze ogen uit op het oude stadsgedeelte, de Western Wall, ‘the Church of the Holy Sepulcher’ en de Klaagmuur. Ook brachten we op de laatste dag van de race, in de namiddag, een bezoekje aan de ‘Dead Sea’, laat je maar drijven. Last but not least: ‘s avonds dan nog een spectaculaire night show, over het ontstaan van Israël, geprojecteerd op de ‘David Citadel Walls’ in Jeruzalem. Het afsluiten van deze meerdaagse deden we in een typisch restaurant in Jeruzalem City. Ford Epic Israël, een meerdaagse die je in korte tijd, heel wat doet ontdekken.

Zowel de bezienswaardigheden, als de race zelf, waren top te noemen. Een must to do, once in your life! Next edition: 25-28 september 2019, be there!