De temperatuur daalt. Moeder Aarde warmt niet meer op, maar koelt af. Althans, aan deze kant van haar bol. Winterkleding. Wielershirts en –broeken die verfrommeld en als verloren achter in de kledingkast liggen te wachten tot het moment dat de buitentemperatuur daalt onder de 5 graden Celsius (daarboven probeer je nog met een mouwloos windjack en armstukken de kou buiten te houden). Ik kan er kort over zijn: ik houd er per definitie niet van, rijden in de kou. De ademhaling gaat moeilijker door de kou én… het is veelal grauw, grijs of donker deze tijd van het jaar. In de winter gaat het leven van een wielrenner of mountainbiker nooit over rozen, maar over gladde wegen, harde tracks en winterkleding. Koude lucht met de geur van warm-up-crèmes. Dan pas is het winter.
Winterkleding. Ik besteed daar ‘nul komma nul’ aandacht aan en dat is dom. Shirts met korte mouwen liggen in de meest trendy designs in de kast, maar in de winter gaat alle esthetica overboord. Het gaat om warm blijven met zo veel mogelijk laagjes. Waar een shirt met lange mouw van 10 jaar geleden voor de winter elk jaar ‘nog voldoet’, kan ik elke zomer nieuwe outfits aanschaffen voor de zomerse temperaturen. In de winter telt geen mode. Het is óf overleven óf in winterslaap tot de eerste voorjaarszonnestralen zich aandienen.
Modieus of niet: je bovenkleding is superbelangrijk, maar onderkleding is dat net zo. Twee thermoshirtjes over elkaar bij extreme kou? Doen. Er vormt zich een luchtlaagje tussen de shirts, wat isolerend werkt. Katoenen ondershirt: niet doen! Katoenvezels nemen vocht op, waardoor het shirt nat en koud gaat aanvoelen. Een koersbroek moet niet te strak zitten, zodat zich een warm luchtlaagje kan vormen tussen broek en huid. Je moet het maar net weten (en achter in die kast hebben liggen)! Beschermende oliën, verwarmende crèmes: ze werken allemaal perfect en een goede warm up cream doet wonderen op onderrug en benen. En voor je mindset, want alleen al de geur van een ‘klassieker’ zoals Born Warm Up zet je geest op scherp: “dat wordt knallen!” Als winter warrior hoef je helemaal niets aan het toeval over te laten. Het leven van een wielrenner in de winter gaat dan wel over witte wegen, maar je kun het jezelf zo aangenaam maken als jezelf wilt en ach, dat mintgroene wielershirt met donkerblauw dessin kan nog wel een jaartje mee… Retro is hip.
Winters weer. Niks. Het is niets voor mij. Ik zeg het elke winter en elke keer probeer ik het toch weer. Dan is het een kwestie van tijd tot die onvermijdelijk lijkende valpartij. Er wordt gezworen. Door mij. “Dit was de laatste keer!” Toch stap ik weer op. De volgende week. Volgend jaar. Onder nog slechtere weersomstandigheden dan die vervloekte dag. Mooie momenten koester je. Winterse valpartijen helen, óók in je hoofd. Misschien is dát wat ze noemen ‘psychologie van de koude grond’?
Roy Slangen is Weekend Warrior en doet Business Development bij BORN Sportscare B.V.
