Bont of blauw?
Kleren maken de man. En vrouw. Je kleding vertelt jouw verhaal. Wie ben je? Waar sta je voor? Dit is de waarheid in real life, maar geldt dat ook voor fietskleding? Het zou goed kunnen, maar ik betwijfel het. Feit: vrouwen kleden zich ook op de fiets modieuzer. Er zijn genoeg mannen die door de week stijlvol gekleed naar het werk gaan en zich dan ’s avonds en in het weekend hullen in een kakofonie aan kleuren. Soms zo erg dat je het vloeken hoort!
Wielershirts zijn – in de regel – nooit modieus geweest. Dat was ook niet nodig. Een wielershirt moest functioneel zijn en functioneel wil zeggen: de sponsor – of het merk – moet goed zichtbaar zijn. Eind jaren ’80 en de gehele jaren ’90 zijn er, zeker in het profpeloton, schitterende exemplaren gedragen. ‘Z’, ‘Mapei’, ‘Superconfex’, ‘Vini Calderola’, ‘Panaria’, zomaar wat namen. Ook bij het Vaticaan was er geen
kardinaal/ontwerper met stijl, gezien de tricots van ‘Amore e Vita’. Google deze en je begrijpt wat ik bedoel. Waar Italianen uitblinken in stijl en mode, lijkt dit voor wielershirts in deze periode absoluut niet te gelden. Zelf heb ik me er ook schuldig aan gemaakt. Het eerste wielershirt dat ik kreeg, was er een met opdruk van mijn latere werkgever ‘Born’, ergens midden in de nineties. Wit met rood met roze met grijs met zwart. En een verloop in het rood. De tijdgeest van toen kan nu écht niet meer. Misschien is het in het kader van de consumentenbescherming niet verkeerd om ook kleding en designs een uiterste houdbaarheidsdatum te geven?
Tegenwoordig is wielerkleding veelal zwart, blauw of wit met één kleur erbij. Stijlvol. Ook is er in het profpeloton de laatste jaren een ontwerptrend gebaseerd op retro designs van vóór de ‘bonte’ jaren ’80 en ’90! Maar ach… Henry David Thoreau’s woorden zijn ook waarheid: “Elke generatie lacht om de oude modes maar volgt angstvallig stipt de nieuwe.” Het is alsof je 10 jaar oude foto’s van jezelf terugziet.
Kleren verwarmen de man. En vrouw. In deze periode is het voor velen elke keer twijfelen: korte broek of mouw, of toch nog de lange wielerbroek aan? Ik heb ze alweer gezien op hun MTB en racefiets: korte broek bij temperaturen van 5 graden Celsius. Oké, met een Warm Up-crème en een Protect Extra-zalf kom je een heel eind, maar een zonnestraal maakt nog geen zomer. Mijn grens ligt bij 15 graden Celsius. En dan nóg zal ik bij vochtig weer een second skin aanbrengen van Protect Oil. Liever te warm dan te koud.
Kleren beschermen de man. En vrouw. Wielerkleding moet ‘beschermen’. Wat bescherming betreft, worden er wel stappen gemaakt. Er zijn inmiddels wielerbroeken met daarin de ultrasterke kunststofvezel Dyneema verwerkt. Wat blijkt: bij valpartijen schuur je niet meer je hele bovenbeen open, nee, je glijdt over het asfalt en je blijft heel! Dit is de toekomst: functioneel, beschermend en een stijlvol design.
Kleren tekenen de man. En vrouw. Een shirt dient strak te zitten. Een vlag wappert, een shirt beweegt alleen als jij beweegt (downhillers en BMX’ers zijn een uitzondering). Het feit dat je erin past, wil nog niet zeggen dat het de juiste maat is voor jou. En waarom een ¾ rits? Een hele rits in het shirt! Losmaken en laten wapperen in de klim (dan mag het wel), dicht en strak in de afdaling. Is dit een pleidooi voor stijl? Voor strak zwart/wit? Nee, wie de schoen past, trekke hem aan. Draag wat jij vindt dat jou past! Durf te provoceren: draag dat Mapei-shirt. Steek boven het maaiveld uit. Val op. Bont of blauw: demarreer met de juiste kleding. Doe eens gek of doe juist normaal. Varieer. Laten we samen voorkomen dat het te kleurloos en saai wordt. Tot ziens in het veld of op de weg!
