Houffalize
Houffalize, een echte klassieker, die al zolang ik mountainbike op de kalender staat. Tijdens een mountainbike-event is ‘Houffa’ compleet anders dan op een normale doordeweekse dag. Het mountainbikemekka wordt tijdens zo’n event van een uitgestorven Ardens dorpje omgetoverd tot een grote fietsententoonstelling. Overal tenten, kraampjes, campers, oplettende verkeersregelaars, minder oplettende verkeersregelaars, verkopers, testers, kopers, barbecues en vooral heel, heel veel fietsers die overal tussendoor proberen te slingeren. Maar naast dit alles moet ik bij Houffalize ook altijd wel een beetje denken aan de EHBO.
Al zolang ik Houffalize ken, weet ik dat het één van de meest uitdagende parkoersen is die je kunt vinden. Ik heb zeker niet alle rondjes in Houffa meegemaakt, maar ik ken nu toch al wel zeker 4 of 5 varianten, en stuk voor stuk eisen ze toch wel een goede techniek van de rijders. En helaas zie je altijd wel rijders in de fout gaan.
Een hele geruststelling is dat ze in Houffalize houden van de sirene. Dus wanneer de beste dokter ergens naartoe kan scheuren, weet het hele dorp dat. De allereerste keer dat we naar Houffa gingen – ik was nog jeugd – stonden we net voor de afslag Houffa op de snelweg stil vanwege een groot ongeluk. De hele file bestond al uit mountainbikers.
Houffa is geweldig mooi, wel echt supergevaarlijk.
We hadden totaal geen idee wat we konden verwachten, maar we werden al voorbereid: “Houffa is geweldig mooi, wel echt supergevaarlijk. Er zit een bocht in, tja, daar wordt er gewoon iedere 5 minuten één afgevoerd.” Ja, ja, mijn moeder wilde toen eigenlijk gelijk maar omkeren… Hoewel ik dit verhaal ietwat overdreven vond – ik heb het zelf nooit herkend – is me in ieder geval wel opgevallen hoeveel de dokter van Houffalize van zijn sirene houdt.
Overigens gaat de sirene de meeste van de keren gelukkig maar af voor een kleinigheidje. Toch dient dit lawaai in Houffa nog wel ergens voor, naast de sensatie. Het is namelijk zo dat de EHBO-post in het dorp zit, maar het huidige parkoers ligt net buiten het dorp. Voor de kenners: bij Fosse d’Ourt of ‘de tuin’. Om tussen alle obstakels van het parkoers naar de EHBO-post te kunnen komen, is een karretje met sirene dus best wel handig. Mijn ploegmaat vond dit zo’n handig systeem dat hij het nodig vond om het uit te proberen. Hij heeft in de wedstrijd flink zijn best gedaan, met drie lelijke crashes en daardoor een ietwat gehavend lichaam. Maar dik respect, want we hebben er als team dan wel flink om moeten lachen, maar uiteindelijk heeft hij wel de wedstrijd uitgereden met flinke schrammen en pijn.
En ja, zo mocht ook hij met het karretje naar het dorp om eens te kijken naar zijn wonden. Veel nut had dit echter niet. Wie in ‘Houffa’ is geweest, weet dat de elites pas rond 4 uur van start gingen. Dit, naast het feit dat LaChouffe sponsor is van het evenement, maakte dat de behandelend arts een minder heldere indruk achterliet. Sterker nog, hij schrok zo van de wonden dat hij bijna zelf hulp nodig had. De assistente heeft uiteindelijk de wonden schoongemaakt en mijn ploegmaat vervolgens in het dorp achtergelaten. De terugreis zat namelijk niet bij het pakket inbegrepen.
