Sinds korte tijd woon ik in België. Mooier om te trainen, dichter bij mijn vriend en ik heb als klein meisje altijd gezegd dat ik later in het buitenland wilde studeren. België voldoet aan de voorwaarde ‘buitenland’, wat toen nog redelijk ruim gedefinieerd was. Dat de taal ongeveer gelijk is (maar zeker niet hetzelfde) en de afstand tot mijn ouderlijk huis nog verder had kunnen zijn als ik in Groningen was gaan studeren, is niet van belang.
Mijn eerste ‘les’ in België was er een speciaal voor Nederlandse studenten en werd gegeven door een heuse ‘studentenflik’. En dit was voornamelijk een klein lesje verkeersregels. Het verleden heeft de politie geleerd dat Nederlanders veel overtredingen maken, omdat het in Nederland wel mag. Of misschien mag het officieel ook niet, maar dan geldt er waarschijnlijk een gedoogbeleid. En we weten allemaal dat het gedoogbeleid in Nederland wereldberoemd is.
Om te beginnen kun je als fietser hier echt een flinke boete krijgen als je toch tegen de richting in fietst. Oké, de meeste straten hebben een klein onderbordje dat fietsers wel in beide richtingen mogen rijden, maar staat dat bordje er niet, dan kun je het beter ook maar niet doen. De politie in Leuven is nogal gedreven. Nu woon ik in een eenrichtingsverkeerstraat en mijn gps houdt er al rekening mee. Helaas weet deze gps niet dat ik ook in een straat woon waar je niet mag fietsen tussen 10 en 18 uur, dus in plaats van 20 meter tegen het verkeer in te rijden, moet ik volgens die gps maar 1 kilometer in de juiste richting rijden op een tijd dat je er niet mag fietsen. Goede smoes is dit niet, want overal in Leuven staan bordjes dat je navigatie uit moet… Dus ja, dat was mijn ‘laatste waarschuwing’.
Rood is ook echt rood, voor alle richtingen en ook als je als fietser even snel rechtsaf wilt slaan. Maar daar gaf de ‘studentenflik’ zelf al een oplossing voor: je mag wel van je fiets afstappen, met je fiets aan de hand langs het rode stoplicht wandelen en dan kun je na ‘t stoplicht weer opstappen. Om verder nog maar even mee te geven dat je ook niet met twee op één fiets mag zitten of in je eentje twee fietsen mag besturen. Iets waarbij je natuurlijk kunt voorstellen dat men zich er niet aan houdt. Mijn fiets is ook al versierd met een plakkaatje waarop staat hoe je je fiets juist parkeert… Het was maar goed dat mijn fiets niet aan mij gekoppeld kon worden, noch weggesleept, waardoor een bon geven niet mogelijk was.
Voor mij was het al eventjes wennen om toch iets meer op te letten op de fiets. Het is niet zo dat ik me nu aan alle regeltjes houd, maar omdat je weet dat er toch wel strenger op gecontroleerd wordt en je bij iedere fietsrit praktisch wel iets verkeerd kunt doen, let je gewoon continu op of je ergens een politieagentje ziet staan. En ik moet zeggen: je wordt er getraind in.
