Toen ik me voorbereidde op dit avontuur, wist ik zeker dat dit iets heel speciaals zou worden. Het was de eerste keer dat ik verschillende dagen met een e-MTB door de bergen zou trekken en ik wilde de ervaring intens beleven, iedere seconde voelen, ruiken en proeven. De locatie was duidelijk: Asturië (in Spanje) heeft bijzonder veel indruk gemaakt vorig jaar, maar dit keer wilde ik verder gaan, klimmen, slapen, overleven, verdwalen, datgene vinden wat geen naam heeft, maar waarvan je weet dat het er is, ook als je het niet ziet.
Peña Mea – Aller
Enige tijd geleden zag ik foto’s van een indrukwekkende rots in de vorm van een ossenoog. Het duurde niet lang om de exacte locatie te vinden: het was de beklimming van de Peña Mea. Een berg gelegen in de gemeente Aller, in het Prinsdom Asturië. Het is een opvallende, monumentale berg. Mijn fantasie is geprikkeld en ik droom er al van om daar te lopen, en dan geheel af te dalen met de mountainbike.
Ik wist het nog niet, maar de tocht zou nog veel intenser worden dan ik al dacht. Ik ben in het dorp Aller, klim met 19 km/u met mijn e-bike, ga naar de top van de Peña Mea met het doel om eroverheen te rollen.
De beklimming over een bospad is lang en moeilijk; gelukkig heb ik ervoor gekozen dit avontuur met mijn e-MTB aan te gaan. Ik word blij als ik me bedenk hoeveel ik nu zou hebben geleden op een ‘gewone’ fiets. Na gedeelten met een ondergrond die weinig grip biedt (de regen heeft deze weg flink geteisterd), kom ik bij het pad dat naar de top van de Peña Mea leidt.
Het stijgingspercentage is erg hoog, het pad is erg technisch, en ik merk dat de helling zelfs voor een e-MTB erg zwaar is. Ik begin aan de beklimming alsof ik op een trial-motorfiets zit, er zijn veel rotsen, dit lijkt op een pad voor koeien. Ik rust een paar minuten uit en kijk verder. Even bespeur ik een vleugje onzekerheid, ik ben er klaar voor, maar op de foto zag de berg er kleiner uit…
Ik blijf klimmen, de weg is nu een totaal onpraktische zigzag, ik kan niet meer verder rollen. Zo kan ik het lopen uitproberen (het systeem dat ondersteunt wanneer je de e-MTB moet duwen). Het uitzicht is prachtig, ik kan het 100% aanraden. Maar nu begint het ingewikkeldste deel van dit verhaal: ik wil naar de top klimmen, en daarvandaan aan de afdaling naar onze basis beginnen. Gelukkig zijn we in goed gezelschap en hebben we de juiste klimuitrusting.
Ik ben geen expert in klimmen, maar heb wel veel affiniteit met deze sport. Veel van mijn vrienden zijn goede klimmers en ik woon dicht bij de Pyreneeën, dus dat moet wel zo zijn toch? Niet zonder moeite en lijden bereik ik de top. We nemen de fiets later. Nu zeg ik tegen mezelf: “David, je hebt jezelf overschat.” Het gebied waar ik doorheen wil fietsen, is erg hoog, er is geen pad, alleen een dunne rand van rotsen, met aan beide kanten een indrukwekkend uitzicht. Nadat ik het te voet heb verkend, ben ik er zeker van. Een adrenalinegolf doet me mijn gezelschap vergeten (de gids en fotograaf). Ik waardeer jullie zeer, maar ik wil optimaal genieten van de afdaling en niets of niemand mag daaraan in de weg staan.
Het pad is niet al te snel, omdat de helling heel hoog is en de rotsen verhinderen dat de fiets soepel rolt. Het pad wordt steeds rustiger, sneller en daardoor leuker. De snelheid neemt toe en op het einde van de tocht ga ik met bijna 70 km/u naar beneden. Ik geniet hier erg van!
Ik ben moe, maar zeer voldaan. Ik ben gearriveerd bij onze basis, vannacht zullen we in de bergen slapen. De tocht is ongelooflijk geweest, we hebben goed weer gehad en slapen onder de sterren is de moeite waard. Ik geloof dat we vandaag ergens onderdak zullen zoeken met een dak, muren, stopcontacten en wifi. We hebben een plek aanbevolen gekregen om te overnachten, het is het berghotel Fundil, gerund door Manolo, die ook onze gids is voor vandaag. Hij laat ons een nabijgelegen route zien, Gumial genaamd. Deze komt door een ongelooflijk en episch bos, wanneer we bij het lager gelegen gedeelte aankomen vergezelt de rivier ons, en uiteindelijk zorgt een droomsingletrack voor een climax wanneer we beneden arriveren. De ervaring in Aller is ongelooflijk geweest, erg goed.
Picos de Europa – Sotres
We besluiten de auto te nemen en koers te zetten naar een ander deel van Asturië. Picos de Europa, in het bijzonder Sotres, waar we vorig jaar een goede vriend ontmoet hebben, Juanjo, die hotel Casa Cipriano runt. Helaas moest ik vorig jaar mijn bezoek aan Picos de Europa eerder afbreken dan verwacht, door een ernstige val toen ik aan het afdalen was op hoge snelheid. Ik viel hard op mijn ribben en beschadigde mijn middenrif licht. Tijd voor ‘wraak’, maar vriendschappelijk, zonder bitterheid.
Sotres is een essentiële plek voor landschapsliefhebbers, en voor aardig wat hikers en bergbeklimmers die dit dorp de ideale plek vinden om een route of beklimming te starten. Niet voor niets zijn we op 1050 meter hoogte. Van hieruit kun je de wereld met andere ogen zien, en de bergen omringen ons, wanneer de mist optrekt, vol legenden en attracties.
De Uriellu Peak kijkt ons aan terwijl de zon op onze gezichten schijnt, Juanjo laat ons de beste routes in het gebied zien, de Duje-vallei of de havens van Áliva. Hierdoor raakt de batterij van mijn fiets leeg, en die van mijn lichaam ook bijna. Mountainbiken (enduro) met een e-MTB betekent allerminst dat je je niet zo veel mogelijk inspant, kan ik je verzekeren – de limiet stel je zelf.
Ik proef graag typische lokale gerechten: Asturische fabada en escalopines al cabrales. Heerlijk – als je de regio ooit hebt bezocht, weet je wat ik bedoel. ’s Avonds drinken we wat biertjes en praten we over dagelijkse dingen, alles krijgt hier een andere dimensie. Ik houd van deze plek, je leeft er anders, ik houd van de berg en de bevolking. De tijd is gekomen om te vertrekken, hopelijk keer ik snel terug. Ik heb optimaal gebruik kunnen maken van de tijd hier. Het zal niet mijn laatste avontuur zijn met een e-MTB – ik denk zelfs dat het het eerste van vele is. Ik verlaat Asturië met het verlangen om terug te keren, en dat zegt veel over de plek, nietwaar?
Tekst: David Cachón
Foto’s: Fernando Marmolejo
Magazine Blog © Bikefreak-magazine
De volgende vrienden hebben we onderweg ontmoet:
Manolo – Hotel rural de Montaña El Fundil – Aller, Asturië – www.elfundil.com
Juanjo – Hotel Rural Casa Cipriano – Sotres, Asturië – www.casacipriano.com
Als je alles wilt ontdekken wat Asturië te bieden heeft, neem dan een kijkje op www.turismoasturias.es